Badania muzeów prywatnych realizowane w 2012 roku w ramach programu „Obserwatorium Kultury” MKiDN.

Głównym celem badań przeprowadzonych w 2012 roku, pozostawało uzyskanie wiedzy i zrozumienie współczesnych praktyk kulturowych, związanych z żywiołowo zakładanymi prywatnymi muzeami w Polsce. Dążyliśmy do pozyskania możliwie pełnej dokumentacji tego zjawiska w trzech zasadniczych wymiarach:

• diagnozy procesu tworzenia, organizowania i funkcjonowania prywatnych muzeów,
• charakterystyki prywatnej działalności muzealniczej i różnych aspektów z nią związanych,
• analizy recepcji prywatnych muzeów w lokalnych i ponadlokalnych środowiskach, rozpatrując konteksty społeczne, ekonomiczne, polityczne i kulturowe.

Badania podsumowaliśmy raportem (wydanym także w angielskiej wersji językowej) oraz filmem dokumentalnym.

Publikacja dostępna jest w formie wydania papierowego w kilkunastu bibliotekach akademickich, wersję elektroniczną można pobrać w formie pliku PDF.

Raport z badań został wspomniany w „Raporcie z raportu o raportach”, który jest podsumowaniem badań trafności, recepcji i użyteczności ponad dwustu raportów z przeprowadzonych przez kilkadziesiąt zespołów badań nad stanem kultury w Polsce.

„Niezwykle ciekawy raport, wzór tego, jak z jakościowej etnografii stworzyć nasycone wiedzą dzieło. Doskonałe opracowanie graficzne.”

Rozmowa Stanisława Krawczyka z Mirosławem Filiciakiem, medioznawcą, profesorem SWPS, o przygotowanym i wydanym przez nas raporcie z badań muzeów prywatnych.

„Stanisław Krawczyk: Raport pochodzi z 2012 roku, ale jego przedmiot chyba wciąż jest nietypowy.
Mirosław Filiciak: Sam długo postrzegałem ten tekst jako opowieść o pewnej dziwnej niszy: doceniałem to, że powstał, ale nie myślałem, że mógłby być przydatny w mojej pracy. Dopiero kilka miesięcy temu po pochwałach profesora Marka Krajewskiego sięgnąłem do raportu raz jeszcze – wtedy zorientowałem się, że porusza on bardzo wiele problemów podnoszonych dzisiaj w dyskusji o kulturze i instytucjach kultury. Jeśli chcemy poszerzać definicję kultury, to te prywatne kolekcje znakomicie się w to wpisują, a przez swój oddolny charakter może nawet lepiej pasują do relacyjnej koncepcji kultury niż instytucje tradycyjne.” – baza badań Narodowego Centrum Kultury.